Οι νεαρές κοπέλλες ενδιαφέρονται περισσότερο για:

1. Την σμίκρυνση των μικρών χειλέων.

Τις περισσότερες φορές ο λόγος που τους δυσαρεστεί η εμφάνιση τους είναι η ασυμμετρία  ή η προεξοχή τους έξω από τα μεγάλα χείλη.

Το διαφορετικό μέγεθος όπως και η ασυμμετρία, είναι φυσιολογικές διαφοροποιήσεις των μικρών χειλέων. Κάποιες κοπέλλες επηρρεάζονται από την ” ιδεώδη εμφάνιση” τους  όπως η μόδα προτείνει ή έχουν τραυματικές εμπειρίες από τα σχόλια κάποιου συντρόφου. Μερικές φορές όμως το μέγεθος τους είναι όντως πολύ μεγάλο και δημιουργεί  δυσκολίες στην καθημερινότητα  αυτών των γυναικών.

2. Την θεραπεία της δυσπαρεύνιας.

Εκτός από ψυχολογικά ή σπανιώτερα ανατομικά αίτια, η μακροχρόνια χρήση του αντισυλληπτικού χαπιού μπορεί να προκαλέσει ξηρότητα του κόλπου με αποτέλεσμα την δυσπαρεύνια( επώδυνη επαφή) σε νεαρές κοπέλες.

Οι γυναίκες που έχουν γεννήσει με φυσιολογικό τοκέτο ή μετά από μεγάλη απώλεια βάρους, συχνά έχουν χαλάρωση του τοιχώματος του κόλπου με αποτέλεσμα την μη ικανοποιητική σεξουαλική επαφή.

Επίσης μπορεί να υπάρχει  χαλάρωση των μεγάλων χειλέων, της εισόδου  του κόλπου ή και ουλές του περινέου.

Στις αθλήτριες η δυσφορία μπορεί να είναι μεγαλύτερη.

Μετά την εμμηνόπαυση

• η ελάττωση του λίπους και του ελαστικού ιστού προκαλεί ρυτίδες στα μεγάλα χείλη, τα οποία συρρικνώνονται περισσότερο από τα μικρά χείλη.
• Η είσοδος του κόλπου εμφανίζει λέπτυνση του επιθηλίου δηλαδή ατροφία.

Το αποτέλεσμα είναι:

Η επώδυνη σεξουαλική επαφή ή ακόμα και αδυναμία για επαφή.

Η ατροφία μπορεί να προκαλέσει λευκοπλακία με αφόρητο κνησμό.

Οι μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες αλλά και εκείνες που είχαν καρκίνο:

• του μαστού
• του τραχήλου της μήτρας
• της μήτρας
• των ωοθηκών

μετά από χημειοθεραπείες, ακτινοθεραπείας, ή φαρμακευτική πρώιμη διακοπή της περιόδου τους, έχουν τα έντονα συμπτώματα της ατροφίας δηλαδή:

• ξηρότητα
• αίσθημα καύσους
• ερεθισμό
• επώδυνες επαφές
• συχνές ουρολοιμώξεις.

Είναι ευνόητο ότι όλα αυτά δεν βοηθούν στην διατήρηση της ποιότητας της ζωής τους.

Για να λειτουργήσει πάλι ομαλά το ουροποιογεννητικό τους σύστημα θα έπρεπε να γίνει θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης. Οι αμφιβολίες για την ασφάλεια της φαρμακευτικής ορμονικής υποκατάστασης με οιστρογόνα και προγεστερόνη σε βάθος χρόνου και ο φόβος των γυναικών να χρησιμοποιήσουν ακόμη και τοπική θεραπεία, με τύπους οιστρογόνων που δεν συνδέονται με κάποια μορφή καρκίνου, κάνει την ορμονική υποκατάσταση θεραπεία επιλογής λίγων γυναικών. Άρα το πρόβλημα της ατροφίας παραμένει.